Dnia 22.04.2012 roku naszą parafię odwiedził ks. Arcybiskup Stanisław Budzik.

Wśród wielu pięknych słów wypowiedzianych tego dnia znalazły się podziękowania Rady Duszpasterkiej, którą reprezentowali p.Franciszka Sawiarska i p.Waldemar Olszewski, i podziękowania księdza proboszcza Darka.

Ekscelencjo, Czcigodny księże Arcybiskupie – nasz Pasterzu. Pragniemy podziękować Ci za Twoja obecność wśród nas – za posługę w tej małej nadwiślańskiej parafii. Od lat starając się zrozumieć naukę Soboru Watykańskiego II oraz naukę papieży XX i XXI wieku, wzrastamy w wierze w wymiarze doczesnym i wiecznym. Oblicze naszej ziemi  kształtujmy jako tą , która nie tylko wznosi i odnawia mury świątyni materialnej. Budujemy w trudzie i znoju świątynią duchową – bo „wiara bez uczynków jest martwa- „bo bez Boga ani do proga”. Piękna jest – nasza- ludzką ręką odnowiona józefowska świątynia , tak bardzo złączona w swych dziejach z kościołem rybickim. Świątynia duchowa wzrasta w nas pod kierownictwem naszego proboszcza księdza Dariusza. Wszystkie wspólnoty duszpasterskie na czele z Radą Parafialną w sposób aktywny wspierają jego działania nie tylko w aspekcie  ekonomiczno-remontowym, ale także w wymiarze duchowym angażując się w oprawę liturgiczną świąt czy organizowanie festynów środowiskowych. Nasz kościół to także wydarzenia kulturalne, charytatywne i społeczne – to wspólne przeżywania świąt narodowych, rocznic papieskich, nabożeństw, drogi krzyżowej, majówek, dożynek, pierwszych komunii, bierzmowań.

Pragniemy także, zdać Tobie Arcypasterzu relację z naszej troski o doczesne dobro kościoła, może małego i nieznanego szerzej, ale cały czas piękniejącego. Dzięki staraniom księdza proboszcza i Rady Duszpasterskiej , wzorcowej współpracy z Urzędem Gminy, Bankiem Spółdzielczym, Zespołem Szkół Ogólnokształcących, Gminnym Ośrodkiem Kultury i Sportu przy wykorzystaniu funduszy unijnych oraz dzięki ofiarności naszych parafian odnowiliśmy świątynię wewnątrz i na zewnątrz. Dokonano m.in: osuszenia i zabezpieczenia ścian i fundamentów, częściowej wymiany tynków, montażu instalacji systemów: antywłamaniowego i pożarowego, wymiany stolarki okiennej oraz malowania wewnątrz i zewnątrz elewacji kościoła. Ofiarni parafianie wykonali kratę pod chórem, co pozwala modlić się i czcić Najświętszy Sakrament w ciągu dnia.

Odrestaurowany został ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej, a w ostatnich dniach osadzony obraz Jezusa Miłosiernego, który góruje nad tym ołtarzem. Dzięki ofiarności wielu ludzi udało się nam odnowić stacje Drogi Krzyżowej i wzbogacić naszą świątynię o obraz Jezusa Miłosiernego . Wspomnieć należy również, że w renowacji znajdują się dwie zabytkowe figury z głównego ołtarza, które z odnowionym krzyżem i tłem stanowić będą XII Stację Drogi Krzyżowej.

To nasz akcent dla historii, bowiem 14 września 2013 roku będziemy obchodzić 270-lecie konsekracji naszej świątyni. Przy tej okazji już dzisiaj zapraszamy Cię nasz Drogi Pasterzu na tę uroczystość.

Jesteśmy wdzięczni za Twoją Ekscelencjo wizytę w naszej józefowskiej parafii. Dziękujemy za dar wspólnego przeżywania eucharystii i prosimy o Twoje pasterskie błogosławieństwo.

                                                                                                Bóg zapłać.

Rada Duszpasterka

Czcigodny Księże Arcybiskupie!

Dziś gościmy Cię w naszym pięknym kościele pod wezwaniem Bożego Ciała, w którym na zawsze zamieszkał nasz patron – Antoni Padewski. On strzeże nas, wspiera swymi łaskami i uczestniczy w codziennych naszych radościach i troskach.

Twoje odwiedziny, drogi Pasterzu, są dla nas wielkim świętem i piękną chwilą wspólnej modlitwy, którą warto się było dzielić podczas tej uroczystej mszy.

Przybyłeś do nas z dobrą nowiną, ze szczególnym przesłaniem, z uśmiechem na twarzy, szczerą myślą i gorącym sercem.

Jesteś z nami w tej pięknie odnowionej świątyni, co góruje nad Józefowem i promienieje blaskiem, jakby przyciągając i wołając przejeżdżających drogą poniżej, wstąpcie w me progi, by pobyć choć chwilę w ramionach Boga, by serce powiedziało szczerze: „Znam Go i pragnę zachować Jego przykazania”.

Tu niejedna dusza odnajdzie pokój i radość, jasne jutro i zagubioną gdzieś nadzieję. Tu samotność poczuje obecność współbraci w echu, co wciąż rozbrzmiewa niby psalmami o wspaniałych a dawnych dniach świątyni.

A piękne to były dni, gdy niegdyś śpiew bernardyński i wspólne modlitwy zakonników niosły się falami Wisły aż po kamieniołom, że ptak nawet ścichał w podziwie i prosty człek, co na polu zwykł pracować do zmierzchu, prostował plecy i ściągał czapkę w pokłonie, wznosząc oczy ku niebiosom.

Dziś te wspaniale odrestaurowane mury świątyni wciąż nie milkną pieśnią i paciorkami rytmicznie odmawianymi przez braciszków zakonnych. Wystarczy wsłuchać się w ciszę sprzed wieków, a obraz modlących się w kościele jawi się nam przed oczyma i dusza czuje obecność tych Bożych Przyjaciół.

Bo też świątynia nasza, ufundowana przez Andrzeja Potockiego, w cudownym miejscu jest usytuowana. Miejscu, gdzie każda pora roku jawi się wielkim kunsztem dzieła Niebieskiego Twórcy. A Dobry Bóg przechadza się tu codziennie, siada na progu swego domu, wita się z braciszkami i Antonim od zguby, przysiada i myśli: tu byłem, jestem i będę zawsze. Potem idzie brzegiem Wisły i niezmordowanie pracuje: wiosną maluje na biało-różowo owocowe drzewa w sadach, latem złoci słońcem zboża, jesienią czerwieni owoce i rdzawi wszystko aż po niebo i dziki kamieniołom, a zimą sypnie białym puchem, by na nową nadzieję…

Tak, zacny Bóg, co stwarza na radość, dał nam wszystkim zdrowie, siły, wytrwałość i ofiarność, byśmy z Jego pomocą doczekali tego ważnego dnia, gdy józefowski Dom Boży znów przybrał okazały i piękny swój wygląd.

Wszystkim ofiarodawcom, pracownikom, ludziom dobrej woli składam serdeczne podziękowania, za to że pomogli czynem lub modlitwą na tym trudnym etapie remontu naszej świątyni.

Dla wszystkich nas, ludzi prostych i prawych, są to dziś piękne chwile przeżywane razem z Tobą, Księże Arcybiskupie, bo czas spędzony właśnie z Twoją osobą niesie nadzieję, radość i światło wiary, by razem tworzyć Owczarnię Pana, bez nienawiści, gniewu, przemocy, kłamstwa i nieprawości. A to wszystko odbywa się tu, w naszej małej świątyni, wspólnocie wszystkich, co jest nam jak dom rodzinny i kochany.

W imieniu wszystkich wiernych szczególnie gorąco dziękuję za Eucharystię, za to, że każde serce wyraźnie usłyszało słowa „Pokój wam”.

Dziękuję gorąco i z całego serca za poświęcenie Krzyża w głównym ołtarzu, odnowionego ołtarza Matki Boskiej Częstochowskiej z nowym obrazem Miłosiernego Chrystusa, stacji Drogi Krzyżowej i naszej świątyni oraz za to również, że staliśmy się wszyscy świadkami tej pięknej w swej prostocie choć bardzo szczególnej uroczystości.

Nadchodzi cudowny maj, miesiąc który niesie Ci, Drogi Ojcze wiele przyjemnych wspomnień, jasnych myśli na przyszłość i dni okwieconych życzeniami. Na dzień ósmego maja przypadają Twoje imieniny. Niech św. Stanisław, biskup i męczennik, wspiera Cię w działaniach, dodaje sił, odwagi oraz zdrowia i zawsze otacza szczególną opieką, byś był oddanym Pasterzem swej diecezji.

W dniu 29 maja będzie piękna rocznica Twoich święceń kapłańskich. To już 35 lat, jak Ksiądz Biskup idzie drogą prawdy i miłości. Z całego serca życzymy, by wciąż kochał Cię Ten, co chodzi po ziemi i obłokach niebieskich.

Niech wiedzie Cię swymi ścieżkami,

by dobro było mocą,

by jasność była potęgą,

by słowa Twe były podporą,

by czyny Twe były cenione,

by serce Twe dzwonem złotym.

Kierujemy też słowa modlitwy do Matki Bożej, by zawsze troszczyła się o Ciebie, a Chrystus Miłosierny niósł ciągle myśli mądre i piękne.

I my również pragniemy, by Chrystus na stałe zamieszkał we wszystkich naszych rodzinach, a nie był tylko gościnnie przyjmowanym z okazji świąt. Dlatego prosimy Cię , miej w myśli swej pobożnej nas, mieszkańców Józefowa i okolic. Wspomnij w modlitwie, pobłogosław naszym dzieciom, młodzieży, matkom , ojcom, chorym i ludziom starszym. Niech światło wiary i miłości blaskiem zajaśnieje w naszych sercach, a głos nasz rozbrzmiewa mocą miłości zawsze i zyskuje siłę tu, w naszym józefowskim

Ks.Dariusz Nowomiejski