Pierwsze soboty

Wyraz naszej czci i miłości do Matki Bożej 
Wynagrodzenie Maryi za nieprawości wyrządzone Jej Niepokalanemu Sercu i błaganie o nawrócenie grzeszników

Ponieważ z upływem czasu ludzkość zobojętniała na dobrodziejstwa Chrystusowego Odkupienia i zaczęła pędzić do swej zguby, Pan Bóg rozszerzył na świecie cześć Najświętszego Serca Jezusowego i cześć Niepokalanego Serca Maryi Panny, aby nam w ten sposób najlepiej ukazać niezmierną miłość tych dwóch osób, które całkowicie się ofiarowały dla naszego zbawienia, i aby im wynagrodzić za tę obojętność, której tak często od ludzi doznają.

Kult Niepokalanego Serca Maryi Panny został potwierdzony objawieniami fatimskimi Matki Bożej. Najświętsza Maryja Panna ukazała się trójce dzieci i nakazała im, aby na całym świecie zaczęto w szczególny sposób czcić Jej Niepokalane Serce, tzn., aby ludzie gorliwie się modlili i podejmowali ofiary z miłości do Pana Jezusa w intencji nawrócenia grzeszników i jako wynagrodzenie za nieprawości czynione wobec Maryi Panny. W objawieniach fatimskich Najświętsza Maryja Panna w zamian za cześć dla swojego Serca obiecała światu długi okres pokoju, nawrócenie Rosji, swym czcicielom łaskę potrzebną do zbawienia a także nawrócenie grzeszników. Matka Boża powiedziała w Fatimie: „Niech ludzie nie obrażają więcej naszego Pana, który już i tak jest tak bardzo znieważany„.

Ten kult oficjalnie rozszerzył na cały katolicki świat Papież Pius XII, który w 1942 roku poświęcił cały świat Niepokalanemu Sercu Maryi Panny.

Nabożeństwo do Niepokalanego Serca wyprasza nam bowiem łaski u Najświętszego Serca Jezusowego, a przez to jednoczy nas w łasce uświęcającej z Panem Jezusem a przez Niego z Ojcem niebieskim w jedności Ducha Świętego.

Nabożeństwo ku czci Niepokalanego Serca Maryi Panny

1. Codzienne odmawianie Różańca świętego.

2. Nabożeństwo 5 sobót, czyli 5-ciu pierwszych sobót miesiąca następujących po sobie, za co Maryja Panna obiecała, że w godzinę naszej śmierci wyprosi nam łaski potrzebne do zbawienia. Do tego nabożeństwa zalicza się:

a) Spowiedź święta w oktawie pierwszej soboty.

b) Komunia święta, ofiarowana na pocieszenie Serca Maryi Panny za liczne zniewagi Boga, które także Ją ranią.

c) Różaniec święty.

d) 15-minutowe rozważanie tajemnic różańca świętego.

3. Nabożeństwo innych pierwszych sobót (prócz tych pięciu), do którego należy: Komunia św., różaniec św., modlitwy i medytacja oraz wykonanie jakiegoś dobrego uczynku, ofiary – wszystkie te akty w duchu umartwienia i wynagrodzenia.

4. Częste odmawianie modlitwy poświęcenia Niepokalanemu Sercu.

Przywilej pierwszej soboty

Przywilej ten został objawiony Papieżowi Janowi XXII, gdy Najświętsza Maryja Panna powiedziała mu: „Janie, namiestniku mojego Syna, masz mi składać dzięki za swą wysoką godność, którą ci sama wyprosiłam u mojego Syna. Oczekuję od ciebie uroczystego zatwierdzenia zakonu karmelitańskiego, który pochodzi z mojej góry Karmel… Gdy ktoś z tego zakonu albo jego Bractwa odejdzie z tego świata, a przez swoje grzechy trafi do czyśćca, wtedy ja, jako czuła matka, zstąpię do tego miejsca oczyszczenia w sobotę po jego śmierci. A tych, którzy tam jeszcze będą, wywiodę do błogich przybytków żywota wiecznego„.

Papież Jan XXII ogłosił ten przywilej w bulli „Sacratissimo uti culmine” 3 marca 1322 roku, a Papież Paweł V potwierdził go 5 lipca 1612 dekretem, w którym czytamy: „Zezwala się, by ojcowie karmelici głosili kazania, że lud chrześcijański może wierzyć w pomoc, którą otrzymają dusze członków zakonu karmelitańskiego oraz jego Bractwa; co znaczy, że do dusz tych, którzy nabożnie umarli, a za swego życia: 
– nosili szkaplerz, 
– zachowali cnotę czystości w swoim stanie, 
– odmawiali małe godzinki maryjne lub inną zamienną modlitwę, 
– w sobotę po ich śmierci Najświętsza Panna przybędzie z pomocą ze swoim wstawiennictwem i swoimi zasługami„.

 

Bractwo św. szkaplerza

Szkaplerz otrzymały poszczególne zakony przy cudownych objawieniach, jako oznakę szczególnej ochrony Matki Bożej, która wyprasza tym, którzy go noszą wiele Bożych łask. Tę nadzwyczajną opiekę Matka Boska obiecała nie tylko samym zakonnikom, ale również tym, którzy są duchowo zjednoczeni z członkami zakonów w pobożnym bractwie danego zgromadzenia, do którego każdy może zostać przyjęty. Tacy świeccy są duchowo złączeni z konkretnym zakonem i mają udział w owocach modlitw i dobrych uczynków zgromadzenia zakonnego. Symbolem tego związku jest noszenie szkaplerza, naturalnie nie całego jak to czynią zakonnicy – lecz skróconego. Jeśli ktoś z różnych przyczyn nie może nosić szkaplerzna sukiennego, to zgodnie z dekretem Stolicy Apostolskiej z 16 grudnia 1910 roku, może nosić medalik szkaplerzny, na którym z jednej strony widnieje obraz Najświętszego Serca Jezusowego a z drugiej dowolny obraz Maryi Panny. Taki metalowy szkaplerz musi być poświęcony. Najbardziej znane Bractwo św. szkaplerza skupia się przy zakonie Karmelitów. Każdy, kto chce zyskać wspomniane pożytki płynące z noszenia św. szkaplerza musi:

a) zostać przyjęty do Bractwa przez biskupa lub księdza, który założy mu szkaplerz.

b) stale nosić szkaplerz, sukienny lub metalowy. Można go zdejmować tylko przy myciu, kąpieli, na czas operacji itp. Gdy szkaplerz pierwszy raz otrzymany i poświęcony zużył się lub zgubił, następny, który każdy sam sobie włożyć może, niekoniecznie ma być poświęconym. Kto by przez dłuższy okres czasu zaniedbał noszenia szkaplerza, musi zostać ponownie przyjęty oraz obleczony w szkaplerz.

c) dążyć do chrześcijańskiej doskonałości.

d) pielęgnować i rozszerzać miłość do Maryi Panny Karmelitańskiej.

e) ci, którzy chcą zyskać przywilej pierwszej soboty, powinni codziennie odmawiać godzinki maryjne, albo inną zamienną modlitwę, którą może im polecić uprawniony ksiądz, a ponadto muszą zachowywać cnotę czystości odpowiednią do swego stanu.

Szkaplerz chroni od nieszczęść i od ognia piekielnego. Myliłby się ten, kto by w nim widział magiczny środek przeciw piekłu. Wymagane są cnoty chrześcijańskie i pozostawanie w stanie łaski uświęcającej. Szkaplerz nie zwalnia nikogo od obowiązku walki z grzechem. Kto by tak uważał, ten by grzeszył, a szkaplerz stałby się dla niego tylko zewnętrzną, pozbawioną znaczenia ozdobą. Odnoszą się do tego słowa św. Bernarda:

„Proszę cię, abyś swoją szatę zakonną przyozdabiał dobrymi obyczajami; szata twoja jest święta, niech przeto także twoje wnętrze święte będzie„.

Na zakończenie garść ciekawostek o innych szkaplerzach:

Biały – Szkaplerz Trójcy Przenajświętszej, właściwy zakonowi trynitarzy.

Czarny – Szkaplerz Matki Bożej Bolesnej, właściwy zakonowi serwitów.

Niebieski – Szkaplerz Niepokalanego Poczęcia, właściwy zakonowi teatynów.

Czerwony – Szkaplerz Męki Pańskiej, właściwy zakonowi lazarystów (tj. misjonarzy św. Wincentego a Paulo).

Ofiarowanie się codzienne Sercu Jezusowemu

Domine Jesu Christe, in unione illius divinae intentionis, qua ipse in terris per Sanctissimum Cor tuum laudes Deo persolvisti et nunc continenter in Eucharistiae Sacramento ubique terrarum persolvis usque ad consummationem saeculi, ego per hanc diem integram, nulla nec minima quidem parte excepta, ad imitationem sacratissimi Cordis Beatae Mariae semper Virginis Immaculatae, Tibi libentissime offero omnes meas intentiones et cogitationes, omnes meos affectus et desideria, omnia mea opera et verba.

Po polsku: Panie Jezu Chryste, w złączeniu z tym Boskim zamiarem, którym sam na ziemi przez Najświętsze Serce Twoje chwałę Bogu złożyłeś i takową teraz bezustannie w Najświętszym Sakramencie na całym świecie składasz aż do końca świata, w chęci naśladowania najświętszego Serca Błogosławionej Maryi zawsze Dziewicy Niepokalanej, ofiaruję Tobie jak najchętniej przez cały dzień dzisiejszy, żadnej z nich nie ujmując cząstki, wszystkie me zamiary i myśli, wszystkie uczucia i pragnienia, wszystkie uczynki i słowa.

Modlitwa do Najświętszego Serca Maryi Panny

O Serce Maryi, Matki Bożej i Matki naszej! Serce najmilsze, przedmiocie upodobania czcigodnej Trójcy i godne wszelakiej czci i miłości aniołów i ludzi; Serce najpodobniejsze do Serca Pana Jezusa, którego jesteś najdoskonalszym obrazem; Serce pełne dobroci i współczucia nad nędzami naszymi; rozgrzej zlodowaciałe serca nasze i spraw, by się ku Sercu Boskiego Zbawiciela naszego zupełnie zwróciły. Napełnij je miłością cnót swoich, zapal je ogniem, którym wciąż gorejesz. Zamknij w sobie Kościół święty, strzeż go i bądź mu zawsze przesłodkim schronieniem i wieżą niezdobytą przeciw wszelkim najazdom nieprzyjaciół jego. Bądź drogą naszą, wiodącą do Pana Jezusa, i kanałem wszystkich łask Jego do zbawienia nam potrzebnych. Bądź naszą pomocą we wszystkich potrzebach, naszą ulgą w utrapieniach, naszą siłą w pokusach, naszą ucieczką w prześladowaniach, naszym ratunkiem we wszystkich niebezpieczeństwach, ale szczególnie w ostatnich walkach żywota naszego, w godzinę śmierci naszej, kiedy całe piekło przeciw nam powstanie, by duszę naszą porwać, w owej straszliwej chwili, w owej okropnej godzinie, od której zależy cała wieczność nasza. Ach! wtedy to, wtedy, o Panno najłaskawsza, daj nam uczuć słodycz macierzyńskiego Serca Twego i moc swej władzy nad Sercem Pana Jezusa, otwierając nam w samym źródle miłosierdzia bezpieczne schronienie, byśmy mogli dojść do nieba i tam Go wraz z Tobą błogosławić na wieki wieków. Amen.

Uwielbienie Najświętszych Serc Jezusa i Maryi

Niech będzie zawsze i wszędzie znane, chwalone, błogosławione, kochane, czczone i wielbione Boskie Serce Jezusowe i Niepokalane Serce Maryi. Amen.